भदौ को भुइचालो।

घर बाट अङ्कल को फोन आयो, के छ उता को स्तिथि भनेर सोधे।  बिस्तारै ठिक हुन्छ भनेर भन्नु भो।  हरेक घर बाट १ मुठी चामल उठाउने अभियान चल्दै छ भनेर थप्नु भो।  मैले नि मेरो अफिस को कर्मचारी हरु बाट केहि रुपैया उठाएको छु भने।  र साथी हरु मिलेर बाटो बाटो मा  चिच्याएर कराएर चन्दा उठायौ मैले थपे।

गत बैशाख मा नेपाल मा गएको भिषण भुइचालो ले गर्नु गरेको थियो।  सिंगो नेपाल शोक मा डुबेकी थीन।  सबै नेपाली को मन मा भय र त्रास देखिन्थ्यो। शायद धेरै पछि नेपाल एक भएको थियो त्यति बेला मैले देखेको।

आज ४ महिना पछि फेरी अर्को भुइचालो आएको छ।  यस ले बिस्तारै जान धन को नास गरिरहेको छ।  फेरी नेपाली जनता मा भय र त्रास देखिन थालेको छ।  तर यस पालि नेपाली जनता एक भएका देखिदैनन।  शायद दाजु भाइ दिदि बहिनि काका काकी मामा माइजु हजुरबा हजुरमा लाइ भुचालो को कारण थाहा नभएको हुन सक्छ।

म फेरी सबै दाजु भाइ दिदि बहिनि काका काकी मामा माइजु हजुरबा हजुरमा लाइ हात जोडेर केहि भन्न चाहन्छु।  आजको लडाई जातिय होइन पहिचान को लडाई हो। हजारौ वर्ष देखि बस्दै आएका हामि तराई नेपाली लाइ आज पहिचान को खाचो छ। यस लाइ जोगाउन हजुरको आवाज को खाचो छ।  कृपया यो द्वन्द को कारण भित्रै देखि बुझिदिनुस ।

जसरि बैशाख को भुइचालो ले हामीलाई एक बनायो त्यसरी नै अहिले को भुइचालो ले हामी लाइ एक बनाओस भनि भगवान लाइ प्रार्थना गर्दछु। अन्त्य मा हजुर लाइ बिन्ति गर्छु हाम्रो पहिचान जोगाउन हाम्रो मद्दत गर्नुस, साथ् दिनुस र भुइचालो का प्रकम्पन हरु बाट हुने छ्यति लाइ रोक्नुस।  यो भुकम्प लाइ महा भुकम्प हुन बाट बचाऔ।